Kategoria: główna

Wdrażanie technologii wodorowych zgodnie z wnioskami płynącymi z Raportu Zespołu Doradców Gospodarczych TOR rozpoczyna się od transportu miejskiego. W kolejnych krokach rozwiązania wodorowe pojawić się będą w przemyśle, produkcji, czy transporcie indywidualnym, ale również ciężki transport drogowy jest ważnym obszarem, w którym wodór odegrać może znaczną rolę.

Coraz częściej pojawiają się informacje o projektach ciężarówek wyposażonych w ogniwa paliwowe. Jednym z takich przykładów jest QUANTRON QHM FCEV Heavy Truck zaprezentowany na targach IAA Transportation w Hanowerze. Pojazd, który powstał we współpracy firmy Ballard Power i Allison Transmission ma zasięg do 700 km i ma być dostępny już w II kwartale przyszłego roku.

Inną propozycję zaprezentował Daimler Truck przedstawiając pierwszy prototyp wodorowej ciężarówki Mercedes-Benz GenH2 Truck. Innowacją jest wykorzystanie ciekłego, a nie gazowego wodoru, który będzie tankowany do dwóch zbiorników po 40 kg każdy. Pozwoli to na osiągnięcie ok. 1000 km zasięgu. Według producenta, wydajność zaproponowanego rozwiązania Genh2 jest porównywalna z wydajnością oleju napędowego.

O podobnej wydajności informuje również Volvo, które w 2025 roku planuje testować u swoich klientów ciężarówki wyposażone w ogniwa paliwowe na drogach publicznych. Proponowane rozwiązania mają być wdrażane w pojazdach przeznaczonych na długie dystanse oraz ciężkich i energochłonnych zadań. Producent deklaruje, że tankowanie wodoru, który posłuży do zasilania dwóch ogniw o mocy 300 kW zajmie ok. 15 minut.

Mniejsze rozwiązania proponuje z kolei Renault, właściciel firmy Hyvia, która proponuje aż trzy wersje modelu Master E-TECH z ogniwami paliwowymi. Podwozie pod zabudowę (np. pod chłodnię, czy wywrotkę) wyposażone jest w bak mieszczący 4 kg wodoru, co pozwoli na przejechanie do 350 km, co może być zwiększone przez montaż większej pojemności zbiorników.

Postęp prac nad wykorzystywaniem wodoru w ostatnich miesiącach znacznie przyspieszył, co wiąże się głównie z szukaniem rozwiązań pozwalających na odchodzenie od korzystania z paliw kopalnych, przez co możemy oczekiwać kolejnych propozycji rozwiązań, których efekty powinny pojawić się na naszych drogach w najbliższych latach.

Jakub Kompa

Rozwój technologii wodorowych, co pokrywa się z wnioskami z Raportu inicjatywy Wodór2030.pl, rozpoczął się od transportu miejskiego. Wodorowe autobusy, a z czasem samochody, to pierwszy obszar wdrożenia, ale równolegle przebiega wodoryzacja kolei.

W Niemczech, a konkretnie na liniach kolejowych pomiędzy miastami Cuxhaven, Bremerhaven, Bremervörde i Buxtehude zaczęły kursować pierwsze składy zasilane wodorem, a w planach jest zastąpienie tym rozwiązaniem wszystkich 15 pociągów kursujących na tej trasie.

Pociągi Coradia iLint, które na jednym tankowaniu mogą przejechać nawet 1000 km, wyprodukowała firma Alstom. Dodatkową inwestycją była budowa zbiorników na 1800 kilogramów wodoru. W przyszłości planowany jest również rozwój projektu i samodzielna produkcja wodoru.

Więcej w artykule zamieszczonym pod linkiem.

Eksperci związani z inicjatywą Wodór2030.pl od dwóch lat byli zgodni z tym, że wdrożenie technologii wodorowych powinno odbywać się w wielu obszarach, tak, by uzyskać efekt synergii i minimalizować koszty. W tym kierunku wydają się iść założyciele samorządowej spółki wodorowej z Sanoka.

Oprócz budowy odnawialnych oraz opartych o wodór źródeł wytwarzania energii, spółka skupi się na modernizacji systemu ciepłowniczego, co pozwoli na szersze wykorzystanie możliwości jakie niosą ze sobą technologie wodorowe.

Podpisanie umowy powołującej spółkę odbyło się w siedzibie Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej (NFOŚiGW) w obecności  wiceminister funduszy i polityki regionalnej Małgorzaty Jarosińskiej-Jedynak oraz burmistrza Sanoka Tomasza Matuszewskiego.
Ta inicjatywa doskonale wpisuje się w trendy europejskiej polityki gospodarczej. Wodór ma szansę stać się jednym z kluczowych paliw w transformacji energetycznej zachodzącej w Unii Europejskiej – podkreśliła Ministra.

Nowe inwestycje niosą za sobą potrzebę edukowania odpowiednio przeszkolonych pracowników, dlatego od października na Uczelni Państwowej im. Jana Grodka w Sanoku powstanie nowa specjalność: energetyka wodorowa.

Więcej informacji w artykule https://esanok.pl/2022/powstala-pierwsza-w-polsce-samorzadowa-spolka-wodorowa-00e7ts.html

Jak powiedział podczas niedawnego Europejskiego Kongresu Gospodarczego w Katowicach Ireneusz Zyska z Ministerstwa Klimatu i Środowiska – Nie czekamy. Bardzo intensywnie pracujemy nad tym, aby projekty wodorowe mogły wystartować.

Prelegenci zastanawiali się nad tym, czy wodór rzeczywiście jest „paliwem przyszłości”. Ireneusz Zyska, sekretarz stanu w Ministerstwie Klimatu i Środowiska oraz pełnomocnik rządu ds. odnawialnych źródeł energii, dopytywany o to, co można „zrobić na drodze legislacyjnej”, aby rozwijać w Polsce technologię wodorową, przypomniał, że resort podejmuje już konkretne działania. – Nie czekamy. Bardzo intensywnie pracujemy nad tym, aby projekty wodorowe mogły wystartować, np. w 2020 r. wspólnie z ministrem rozwoju i technologii, zainicjowaliśmy program IPCEI Wodorowe. Najlepsze polskie firmy zgłosiły ponad 30 projektów, z czego wybraliśmy 9, uzyskały one nie tylko najwyższą ocenę, ale też akceptację Komisji Europejskiej– powiedział Zyska i przypomniał, że jednym z nich jest projekt budowy stacji tankowania wodoru koordynowany przez PKN Orlen.

Zyska dodał, że w 2021 roku Sejm uchwalił przygotowywaną przez Ministerstwo Klimatu i Środowiska, nowelizację ustawy o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw. – Najważniejsze było ustalenie obowiązku sprawdzania jakości wodoru przeznaczonego na cele transportowe. Aktualnie trwają prace nad nowelizacją prawa geologicznego i górniczego, możliwe że uda nam się stworzyć podziemne magazyny wodoru. Została już przyjęta nowelizacja ustawy o elektromobilności i paliwach alternatywnych – podawał kolejne przykłady prelegent. Dodał, że uregulowana została sprawa infrastruktury do tankowania wodoru oraz amortyzacji pojazdów.

Polityk zapowiedział, że w Polsce powstanie centrum certyfikacji zajmujące się bezpieczeństwem instalacji wodorowych. – Na rynku są już instytucje, które się w tym specjalizują, ale chcemy stworzyć pewne parametry, aby wszystko było realizowane w sposób bezpieczny, przewidywalny, oczywiście na miarę możliwości krajowych podmiotów – wyjaśnił.

Z kolei Adam Ogrodnik, wiceprezes Urzędu Dozoru Technicznego, dopytywany o to, w jaki sposób instytucja wspiera rozwój technologii wodorowych, przypomniał że wspólnie z partnerami, UDT koordynuje już pierwsze projekty. Jednym z nich jest zatłaczanie wodoru do gazociągów. – Zobaczymy, jaka będzie potrzeba w tym zakresie, natomiast gazociągi objęte są naszym dozorem, a te starsze są obecnie modernizowane, co ułatwia realizację zadania – powiedział.

Wiceprezes UDT podał też przykłady innych działań. Przypomniał, że instytucja opiniuje m.in. „turbinę gazową współspalającą wodór”. – Wprawdzie na świecie są już turbiny strice spalające wodór, ale w naszym przypadku jest to jeszcze melodia przyszłości. Z kolei jedna stacja tankowania w Polsce wodoru ma już uzgodnioną dokumentację projektową, a druga jest przed naszym odbiorem – wyliczał Ogrodnik i dodał, że obecnie UDT, jako jedyny podmiot w Europie Środkowo-Wschodniej, wykonuje certyfikację efektywności zużycia wody. – Jest ona przecież ściśle powiązana z wodorem – przypomniał.

Artykuł pochodzi z portalu www.transport-publiczny.pl – link.

Pierwsze etapy wdrożenia technologii wodorowych, jak zresztą wynika z raportu Transport kluczem do rozwoju technologii wodorowych w Polsce, dotyczyły głównie transportu miejskiego. dopiero na kolejnych etapach poruszało się kwestie związane z zastosowaniem w przemyśle, czy produkcji. Także przesył wodoru, czy jego magazynowanie, było rozpatrywane jako działania, na które przyjdzie dłużej poczekać, dopiero aż upowszechni się „podstawowe” zastosowanie wodoru. Wzrost znaczenia niezależności energetycznej, w tym możliwości wykorzystywania europejskich gazociągów, otworzył zupełnie nowe możliwości do zastosowań wodoru w dużo bliższej niż się wydawało perspektywie.

Energetyka oparta o prąd i wodór to wciąż perspektywa 20-30 lat, ale prace nad rozwiązaniami technicznymi już trwają i wkrótce możemy zobaczyć pierwsze prototypowe zastosowania. Wykorzystanie istniejących sieci, o których mówiło się kilka lat temu, jest kłopotliwe z dwóch powodów. Po pierwsze przesyłany gazociągiem wodór powoduje zwiększoną korozję, po drugie wodór, jako gaz o najmniejszych, występujących w przyrodzie cząsteczkach, bez trudu znajduje ujścia w zwykłych gazociągach. Rozwiązaniem może być modernizacja oraz uszczelnianie istniejących, lub budowa nowych, przystosowanych do wysyłki wodoru wodorociągów. Inny powód wiąże się z pierwszym – wysyłka wodoru przy obecnej infrastrukturze ogranicza się do 5-10 % wodoru. W przyszłości, dzięki nowym gazociągom, możliwe będzie wysyłanie znacznie bardziej stężonego gazu, aż do osiągnięcia wysyłki czystego gazu.

Kolejnym czynnikiem wpływającym na zwiększenie znaczenia możliwości wysyłania wodoru jest jego produkcja. Cel Polski na najbliższe 8 lat wynosi 10 mln. ton wodoru odnawialnego oraz drugie tyle sprowadzanego z zagranicy. By sprawnie dystrybuować wyprodukowany i kupiony wodór, potrzebne więc będzie zarówno wykorzystanie istniejących sieci przesyłowych, jak również budowa nowych, być może łączących lokalne miejsce produkcji z odbiorcami – podobnie jak obecnie działają elektrociepłownie miejskie.

jk

Wdrażanie technologii wodorowych w samorządach wiąże się z wieloma wyzwaniami, nie tylko finansowymi, ale również logistycznymi, jak produkcja, dystrybucja i przechowywanie wodoru. Uporanie się z tymi zagadnieniami umożliwia miastom wykorzystanie H2 do w transporcie, przemyśle, czy produkcji. Kolejnym krokiem wdrożenia, jest uwzględnienie odbiorców indywidualnych, którzy wykorzystywaliby wodór do ogrzewania domów, zasilania pojazdów, czy elektryfikacji. Dla takich właśnie potrzeb została opracowana nowa technologia, która testowana będzie w pierwszej kolejności w Japonii.

Podstawowe kryteria, które założyli producenci nowej technologii to wydajność i wygoda. Nowe pojemniki na wodór mają być łatwe w transporcie, wygodne w obsłudze i wydajne. Pierwsze zaprezentowane prototypy mają 40 cm długości, 18 cm średnicy i ważą ok. 5 kg. Zgromadzona w nich energia 3.3 kWh wystarczy do zapewnienia ok. 30% zapotrzebowania energetycznego średniego gospodarstwa domowego. Wodór można więc wykorzystywać np. jako uzupełnienie prądu pozyskiwanego z paneli fotowoltaicznych, lub jako awaryjne źródło zasilania.

Lista możliwych zastosowań wkładów wodorowych obejmuje niewielkie pojazdy indywidualne, drony, zasilanie urządzeń elektrycznych, czy piece gazowe, ale nie jest to lista zamknięta ponieważ wciąż trwają intensywne prace nad kolejnymi możliwościami. Idea wymiany pojemników z wodorem przypomina prowadzone równolegle prace nad bateriomatami, które pojawiają się w miastach w odpowiedzi na rosnące zapotrzebowanie na energię wykorzystywaną w hulajnogach, czy skuterach.

Więcej w artykule: https://swiatoze.pl/toyota-wprowadza-przenosne-pojemniki-na-wodor-jakie-maja-zastosowania/